کتاب شاعری تقلیل ناپذیر

در روزگار متنبی، دو گرایش شعری در عصر عباسی متداول بود: گرایش زیستی و گرایش زیبایی شناختی. در گرایش نخست؛ شعر، نوعی زندگی روزانه بود؛ حال آن که در گرایش دوم، نوعی هنر. متنبی با بدعت ها و بدایع خویش توانست شعر را به هنر ریختن زبان و زندگی در قالبی خوش ساخت تبدیل کند. او با بلند پروازی خود، توانست از کلمات، طبیعت کاملی بیافریند که می جنبد، پیش می رود، از جای می کند، یورش می آورد، قهرورزی می کند و فراتر می رود.