فرانس دو وال اصلی‌ترین هدف تحقیقات بزرگ‌‌اش در طول سالیان متمادی را بر اثبات وجود عمیق‌ترین احساسات، برانگیختگی‌ها و غلیان‌ها در دیگر حیوانات گذاشت که تا پیش‌از‌این همیشه مختص انسان دانسته شده بود. کتاب «آخرین آغوش ماما» به گونه‌ای شگفت‌انگیز روایتی مشاهده‌گرانه و در عین‌حال پژوهشگرانه از ماجرای شورانگیز احساسات حیوانات ارائه می‌دهد. ویدیویی از آخرین ساعت‌های زندگی شامپانزه‌ی ماده‌ای در اینترنت دست به دست شده و می‌شود که بسیاری از مردم جهان را تا سرحدات‌اش متأثر کرده است. داستان از این قرار است که به دلیل پیوند حسی عمیق میان این شامپانزه‌ی مادر و جان وان هوف، پژوهشگر و زیست‌شناس باغ وحش، آخرین دیدار این دو پیش از مرگ شامپانزه، با شور، اندوه، اشک و سوگواری از سوی دو طرف همراه می‌شود که علاوه بر اشک‌هایی که انسان و میمون می‌ریزند، حاضرین در صحنه و بینندگان ویدیو نیز نمی‌توانند جلوی اشک‌های‌شان را بگیرند. دو وال در آخرین آغوش ماما با استناد به این ویدیو و ویدیوهایی دیگری از این دست که حامل فوران احساسات دیگری نظیر شادمانی، دوست داشتن، هیجان، خنده، سرخوشی و ... بودند و البته مجموعه‌ای عظیم از تحقیقات میدانی و آزمایشگاهی، نشان می‌دهد که چه‌قدر در طول هزاره‌ها و قرن‌ها درباره‌ی حیوانات دیگر دچار اشتباه بوده‌ایم و در فرم‌های مختلف و وضعیت‌های گوناگون آزارشان داده‌ایم و حال وقت آن است که با وجدان خودمان روبرو شویم و تغییری بنیادین در رفتارمان در قبال حیوانات ایجاد کنیم.
کتاب آخرین آغوش ماما
سایلاو
فرانس د وال
