کتاب های جدید درباره ی منطقه ی خاورمیانه همه با پیش بینی روزهای بهتر پایان می یابند. اما کتاب هایی که در سال های اخیر نوشته شده بدون استثناء مهر بطلان بر این خواب و خیال ها زده اند. با این حال اگر امیدی هم باشد، آن است که با خروج تدریجی آمریکا از عراق، مردم خاورمیانه دگربار به سبک خود، مناقشات شان را حل وفصل کرده و برای سرنوشت خود تصمیم می گیرند. چنانکه پیتر گفت، «منطقه ی خاورمیانه طی قرون، رویاهای فاتحان و صلح طلبان را با هم خلط کرده است.»
واژه ی «خاورمیانه» اروپامحور است. عجیب نبود که برای مردم شبه قاره ی هند آزاردهنده باشد. از نگاه آنان، این منطقه «باختر میانه» است. حتی ممکن است بگویند «غرب آسیا». چرا نه! اما ایراد آنجاست که دیگر مصر را شامل نمی شود. به همین منوال، «جهان عرب» که امروزه رواج یافته ایران و اسرائیل را که دست کم در کانون نگرانی های منطقه واقع شده اند دربرنمی گیرد.
نیماژ
