اهمیت پرورش توحیدی در هفت سال اول هفت سال نخست زندگی از جمله کلیدی ترین و سرنوشت ساز ترین مراحل زندگی انسان محسوب می شود. بسیاری از ویژگی های روحی و شخصیتی انسان در این دوره پی ریزی شده و سنگ بنای شکل گیری شاکله شخصیتی فرد را در ادوار دیگر مهیا می سازد. حلاوت و شیرینی برقراری صحیح نخستین مواجهه فکری و عاطفی کودک با خدا در این دوره، می تواند پشتوانه ای محکم در مسیر ساختن شخصیت انسان به سوی خدا و گام نهادن در طریق ربوبی شدن او قلمداد شود. از دیگر سو؛ چنانچه این رویارویی و رابطه نخستین، به درستی شکل نگیرد و در بستر مناسب خود سامان نیابد می تواند، زمینه ساز گریز انسان از خدا و شقاوت و بیچارگی همیشگی او شود. از این رو، بسترسازی و ایجاد آمادگی روحی در کودک، یکی از اهداف اساسی تربیت توحیدی در این دوره از زندگی است. این اقدام با هدف ایجاد مبنایی برای استقرار و بنیان نهادن نگرش توحیدی کودک در مراحل دیگر رشد صورت می گیرد. پیامبر اکرم (ص) در حدیثی مشهور از هفت سال نخست زندگی انسان با عنوان (سیادت) نامبرده است و می فرمایند: (الولد سیّد سبع سنین)؛ فرزند هفت سال سرور است. یعنی کودک در این دوره از ویژگی هایی مانند سیادت، فرمان روایی و آزادی برخوردار است.