همه تیلیفون [تلفن] (همانند گویش یزدی)های همگانی شهر در دست بنگاه تکسفون است و در کنار هر تلفن، کسی مسئول گرفتن پول است. به گونه ای که در این شهر به هیچ روی تلفن سکه ای یافت نمی شود. چون در پول کنونی کشور، سکه نیست و گویا به هر کسی چند تلفن واگذار کرده اند و ماهانه باید بخشی از درآمدش را پس دهد. هر تماس با تلفن ۲۰ درم برابر ۵۵ تومان است... هر تلفن ۳ دقیقه ای در ایران، ۲ تا ۲۰ ریال و در اینجا ۵۵۰ ریال است که بسیار گران است. نمی دانم مردم با این گرانی تلفن و درآمد کم چه می کنند. در هنگام اشغال تلفن این پیام نیمه عربی شنیده می شود: «مشتری دعوت شونده، مشغول است. لطفا بعدا زنگ بزنید». یک نکته دیگر اینکه هنگامی که گوشی تلفن را برمی دارند، می گویند: لبی [لبیک] و این واژه در برخی روستاهای یزد هم هنگامی که کسی در خانه را می زند به کار می برند.
