کتاب کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد

Organizational effectiveness
کد کتاب : 61273
مترجم : نسرین قنواتی
میثم ملکشاه
شابک : 978-6222344306
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 300
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 2021
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد اثر مجموعه ی نویسندگان

"کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد" شامل "مجموعه مقالات کانون های اثر بخشی" است که "نسرین قنواتی" و "میثم ملکشاه" آنها را به فارسی بازگردانده‌اند و با مقدمه‌ی دکتر "محسن رنانی" به انتشار رسیده است. به نظر می رسد اصطلاح "همه چیز باید از بالا انجام شود" در میان روشنفکران در حوزه سیاست و توسعه رایج است.
صرف نظر از تأکیداتی که در سطح جامعه وجود دارد، هیچ دوگانه گرایی سیاه و سفیدی، همچون تمام واقعیت‌های اجتماعی در حوزه‌ها و سطوح گوناگون، نمی‌تواند پس‌زمینه‌ای ایده‌آل برای روایت در نظر گرفته شود. بدین سبب است که نویسندگان برجسته‌‌ای در آثار خود تاکید نموده‌اند که در سیستم‌های سیاسی استعماری، نهادهای اقتصادی فراگیری می‌توانند ظهور کنند که منجر به اصلاحات و حتی توسعه اقتصادی شود. از اینجاست که مراکز یا کانون ‌های اثر بخشی پدیدار می شوند و "نسرین قنواتی" و "میثم ملکشاه" در کتاب "کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد" با مقدمه‌ی دکتر "محسن رنانی"، "مجموعه مقالات کانون های اثر بخشی" را به شما معرفی می‎کنند.
کانون ‌های اثر بخشی، تلاش‌های موفقیت‌آمیز برای بهبود کارایی و اثربخشی در سیستم‌های ناکارآمد، فاسد و رانتی را که عادت به شکست دارند، مرور و بررسی می‌کند. آنها بحث می‌کنند که بازسازی کلان سیاسی، همیشه برای موفقیت لازم نیست. با بررسی روایت کانون‌های اثر بخشی در کشورهایی نظیر برزیل، مشخص می‌شود که دگرگونی‌های فزاینده و پیروزی‌های جزئی، بستر و زمینه‌ی ضروری را برای بهبود نظام سیاسی فراهم می‌کند. موفقیت بزرگ محصول حل و فصل مداوم چالش‌ها در طول زمان است. در کتاب پیش رو نویسندگان پیرامون این ادعا بحث می‌کنند که در جامعه‌ای با چارچوب نهادی ناکارآمد و فاسد، کانون های اثر بخشی ممکن است به‌عنوان روشی عملیاتی برای تحول نهادی در نظر گرفته شوند.

کتاب کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد

دسته بندی های کتاب کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد
قسمت هایی از کتاب کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد (لذت متن)
ظرفیت دولت و کیفیت نهادها در کشورهای در حال توسعه، پدیده های همگن نیستند. حتی در نظام های موروثی نیز گوناگونی فراوان در اثربخشی سازمان های بخش دولتی وجود دارد و تحقیقات بیش تری برای توضیح این پدیده و معکوس سازی جریان «دولت گرایی روشمند» به عنوان شیوه غالب در این حوزه، لازم است. در این مقاله از دلایل رابطه ای، فرهنگی و سازمانی بهره گرفتیم تا به این موضوع بپردازیم که بازیگران در نظام های موروثی چگونه برمسائل نوآوری، کنترل و قوام بخشی سازمانی فائق می آیند تا سازمان های دولتی اثربخش، یا همان کانون های اثربخشی را ایجاد کنند. این تحلیل ما را قادر به نتیجه گیری های کلی زیر می کند که بسیاری از آن ها در سایر موردپژوهی ها درباره کانون های اثربخشی در سایر کشورها نیز اثبات شده اند. نخست این که برای حل مسئله نوآوری، رئیس دولت یا یک ائتلاف سیاسی قوی باید علاقه و انگیزه ای پدید بیاورد تا یک سازمان دولتی مشخص بتواند خدماتی اثربخش ارائه کند. فرایندهایی که چنین علاقه ای در خلال آنها ایجاد می شود، کاملا بستگی به زمینه دارند. اما با داشتن این انگیزه ها و قدرت لازم برای اجرای آن ها، رئیس دولت باید برای ایجاد یک کانون اثربخشی در یک نظام موروثی، از شیوه های انتصاب افراد در بخش دولتی در چارچوب حامی پرورانه موجود فاصله بگیرد و فردی را برای مدیریت سازمان انتخاب کند که روابط ضعیفی با شبکه های نخبگان سیاسی داشته باشد، عدم فساد او محرز شده باشد، و تجربه مدیریتی داشته باشد تا بتواند سازمان را از فشارهای موروثی حفظ کند. برای حل مشکل نظارت بین رئیس دولت و مدیراجرایی، رابطه سلسله مراتبی و غیرمتوازن، توام با وابستگی و وفاداری شخصی مدیر جدید به رئیس دولت، بسیار حائز اهمیت است. علاوه بر این، هر دو بازیگر یک تعهد دوجانبه ایجاد می کنند که استمرار آن در گرو انگیزه درونی و نمایش پای بندی به دستور کار اثربخشی سازمانی از جانب رئیس دولت و نیز پاسخ گویی توام با حمایت حقوقی و سیاسی از فعالیت های مدیریت سیاسی و ترویج شهرت سازمان به عنوان یک کانون اثربخشی از جانب مدیر اجرایی است.