«شوماخر» موضوعی دردناک را به رمانی متمایز تبدیل می کند.
این اثر به مخاطبین اجازه می دهد پیچیدگی های آشفته و ناخوشایند بیماری روانی را مشاهده کنند.
کتابی خواندنی و درنهایت امیدبخش درباره موضوعی دشوار.
هر کسی که اندوه زیادی را به دوش می کشد، نیاز دارد که گاهی اوقات استراحت کند، و آن را بر زمین بگذارد.
کسی که در حال غرق شدن است، خودش را نجات نمی دهد.
به نظرم آمد صحبت کردن با تراپیست مثل این بود که لباس هایت را دربیاوری، بعد پوستت را دربیاوری، و بعد طرف مقابل بگوید: «ممکن است قفسه سینه ات را باز کنی تا کارمان را شروع کنیم؟»