ویرانی پمپیی با قدرت گرفتن امپراتوری روم، شهرهای کوچک و بزرگی پدید آمدند، از جمله پمپیی و هرکولانیوم در جنوب ایتالیا که در دامنه های کوه وزوو پا گرفتند و شکوفا شدند. اما در 24 آگوست 79 م. این کوه آتش فشانی ناگهان فوران کرد و 15000 شهروند رومی از همه جا بی خبر زیر خاکستر مدفون شدند. آتش فشان فعال حدود سال 62 م. خلیج ناپل زنجیره ای از زلزله های ویرانگر را تجربه می کند که نتیجه ی انباشته شدن گاز درون کوه وزوو هستند. مردم شهرهای هرکولانیوم در ۷ کیلومتری و پمپیی در ١٠ کیلومتری جنوب شرقی این منطقه هم لرزه های شدید زلزله ها را حس می کنند. هفده سال بعد، در آگوست ٧٩ م. گدازه های درون مخروط اصلی کوه وزوو سخت و جامد می شوند و گاز بیشتری انباشته می شود و به چند روز زمین لرزه ی شدید می انجامد. ابری در آسمان در ٢۴ آگوست، دانشمندی ١٨ ساله به نام پلینی پسر در بندر میسنیوم در ٣٠ کیلومتری غرب کوه وزوو متوجه ابرهای عظیمی می شود که از قله ی خاموش کوه راهی آسمان شده اند. فقط کمی از ظهر گذشته، ستون بلندی از خاکستر و سنگ و گاز داغ با بیش از ٢٠ کیلومتر ارتفاع سر به آسمان می کشد. باد خاکستر و غبار بسیار داغ را به پمپیی در جنوب شرقی می برد. کمی بعد، گازهای سمی هم از آتش فشان لرزان فوران می کنند و قطعه سنگ های آتش فشانی سبک وزن معروف به سنگ پا به سر شهروندان غافلگیر شده ی پمپیی می بارند. مردم وحشت زده دارایی های ارزشمندشان را جمع می کنند و به طرف ساحل می روند تا شاید راه فراری پیدا کنند.