اختلال زبانی در محور جانشینی الفاظ و ترکیبات اتفاق افتاده است و به جای چشم «جام نگاه» و به جای محو تماشای معشوق «مست شدن» را شاعر گزینش کرده است. این شیوه بیانی، تحول و تطور زبان در ادبیات را نشان می دهد. در حقیقت تحولات فرهنگی، اجتماعی، نبوغ فرد و سایر موارد، جنبه های هنری، تخیلی و ادبیات را به تکامل می رساند. این تغییرات دارای جنبه های دوگانه علل درونی و بیرونی زبان و سخنور است.