کتاب مزدیسنا و ادب پارسی (جلد دوم);

کتاب مزدیسنا و ادب پارسی (جلد دوم)

Mazdisna

کد کتاب : 65564
شابک : 978-9640350171
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 532
سال انتشار شمسی : 1398
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب مزدیسنا و ادب پارسی (جلد دوم) اثر محمد معین

کتاب «مزدیسنا و ادب پارسی» نوشته محمد معین توسط انتشارات دانشگاه تهران منتشر شده است.
انتشارات دانشگاه تهران (UTP) یک موسسه انتشاراتی و یکی از دپارتمان‌های دانشگاه تهران در ایران است که در سال 1957 تأسیس شد. این بزرگترین انتشارات دانشگاهی در خاورمیانه است. مطبوعات بیش از 5000 عنوان به زبان فارسی منتشر کرده اند و در حال حاضر به طور متوسط روزانه یک کتاب منتشر می کنند.
محمد معین
محمّد معین (۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ در محلهٔ زرجوب رشت – ۱۳ تیر ۱۳۵۰ در تهران) یکی از محققان برجسته و پدیدآورندهٔ یکی از مهمترین لغت‌نامه‌های فارسی یعنی فرهنگ معین است. آرامگاه وی در آستانهٔ اشرفیه قرار دارد. نیما یوشیج در وصیت‌نامه‌اش اختیار چاپ آثارش را به معین داد. علی اکبر دهخدا تکمیل لغتنامه دهخدا را به معین محول کرد.محمد معین در روز ۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ در محلهٔ زرجوب رشت به دنیا آمد. پدرش شیخ ابوالقاسم از روحانیان شهر رشت بود. بر طبق صفحهٔ اول دستخطّی که وی دربارهٔ زندگی خ...
دسته بندی های کتاب مزدیسنا و ادب پارسی (جلد دوم)
دینی و مذهبی
ادبیات ایران
تاریخ ایران
ادبیات فارسی
قسمت هایی از کتاب مزدیسنا و ادب پارسی (جلد دوم) (لذت متن)
کهن ترین و والاترین خدا نزد آریاییان، آسمان است. آسمان در سنسکریت، و در ریگ ودا، "دیااوه dyâuh"(همان ریشه ی deus لاتینی و دیو پارسی و dieu فرانسوی) بوده که پس از آن به "وارون vârun" یا "وارونه vâruna" تبدیل شده است. همچنین dyaos به چم آسمان مرئی است، و وارونه معکوسا به اورانوس ouranose (اورانوس که همان خدای لاتینی caelus یا caelum است، پسر gaea یعنی زمین است، که با او ازدواج کرده و خدایان دیگر همانند Titan و cyelope و غولها زاده شدند) تبدیل شده که در یونانی همان آسمان است. این نام ها ما را به دورانی بس کهن که پدران ما که پس از سالیان دراز اروپا را خانه ی خود کردند و پس از آن کوچ نمودند، می برد. هند و ایرانیان که به خدایان ایمان داشتند، برای آسمان مقامی ویژه برگزیده بودند و برای همین به دنبال دیااوه و وارونه، واژه ی آسوره asura به چم بزرگ و ولینعمت می افزودند. یا صفت viçva vedas به چم "همه دان" را می آوردند( همانند "هروسپ آگاه در پازند برای هرمزد و علام الغیوب در اسلام برای الله). آفتاب چشم وارونه، آتش در هنگام رعد و برق، پسر او و بخش پنهان یا مرئی آسمان ستاره دار، جامه ی پادشاهی و سلطنت او بشمار می رفته است. وارونه تنها نشان قوای مادی نیست بلکه از دید معنوی نیز صفات اخلاقی داشته است؛ او برقرار کننده ی آسمان و زمین است، نظم دهنده و نگهبان سعادت جهانی است، کژروی از این قوانین گناه و گام نخستین کژی و کاستی است. به همین روی از او خواستار بخشایش بودند چون او همانگونه که بخشنده(رحیم) است جبار (پادشاه و زورگو) نیز هست و از همه ی گناهان بزرگترین گناه نزد وی دروغ است. آسمان در همه ی دوران های تاریخی در نزد ایرانیان، نشان بزرگی بوده است، از این روی حافظ که گویای اندیشه های ایرانی و ایرانشهری است می فرماید: آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق خرمن مه بجوی خوشه ی پروین بدو جو.