این کتاب کوششی است برای همگرایی و گفتوگو میان مورخان و نظریهپردازان اجتماعی. پیتر برک نویسندة کتاب به اعتقاد بسیاری از منتقدان با مطالعات و تحقیقات عمیق و گستردة خود در همگرایی بین این دو حوزه نقش مهمی ایفا کرده است، کانون مطالعات و بررسیهای خود را در کتاب حاضر معطوف به دو پرسش مهم کرده است: فایدة نظریة اجتماعی برای مورخان چیست؟ و فایدة تاریخ برای نظریهپردازان اجتماعی چیست؟ و فایدة تاریخ برای نظریهپردازان اجتماعی چیست؟ نویسنده معتقد است پرهیز از ارتباط میان دو رشتة تاریخ و نظریة اجتماعی تا حدی بوده است که میان آنها تنها «گفت» بوده و هیچ «شنودی» را شاهد نبودهایم. آنان همچون ناشنوایانی هستند که صدای یکدیگر را نمیشنوند. در حالی که موضوع مورد مطالعة آنان یکسان و واحد است؛ یعنی «جامعة انسانی» به مثابة یک هویت کلی و «رفتار انسانها» به مثابة یک روند کلی؛ و همین امر ضرورت همکاری میان پژوهندگان در دو حوزه را اجتنابناپذیر میسازد.