در کتب طب ایرانی که حاصل تجربیات و اندیشه های دانشمندان بزرگی مانند محمدبن زکریای رازی و ابوعلی سیناست، یک بیماری با عنوان «دیابیطس» یا «ذیابیطس» معرفی شده که مهم ترین علامت آن تشنگی و پرادراری است. این بیماری شباهت ها و تفاوت هایی با بیماری دیابت شیرین دارد اما در نهایت می توان گفت که دیابیطس طب ایرانی، طیف وسیعی از بیماری ها را دربرمی گیرد که دیابت شیرین امروزی یکی از آنها است. همانطور که قبلا ذکر شد، در دیابت شیرین نیز-مخصوصا اگر مدتی از شروع آن بگذرد و بیمار به بیماری خود و درمان آن توجه نکند و قندخون خیلی بالا برود-پرنوشی و پرادراری رخ خواهد داد.