دیالوگ، گفت‌و‌گو نیست. یا صحیح‌تر آن است که بگوییم، صرفا گفت‌و‌گو نیست. دیالوگ و گفت‌و‌گو در ریشه، فرایند، و نتیجه، تفاوت‌هایی با‌هم دارند. ریشه‌شناسی یونانی کلمه‌ی دیالوگ شامل دو بخش است: 1- دیا، که اغلب به اشتباه، معادل (دو) برای آن آمده، در حالی‌که این کلمه به معنای (در مقابل) یا (در عرض) است، و لازمه‌ی تحقق معنای آن وجود (حداقل) دو نقطه است، 2- لوگ که ریشه لوگوس به معنای (خرد) یا (اندیشه) دارد. بنابراین دیالوگ یعنی در مقابل‌هم قرار گرفتن دست‌کم دو لوگوس یا دو اندیشه. در این فرایند، لوگوس‌های جدیدی خلق می‌شوند. در نتیجه ی دیالوگ، لوگوس حاصل، از جمع جبری لوگوس‌های موجود، بیشتر است و ما شاهد خلق معنای جدیدی هستیم. این ریشه، فرایند و نتیجه، در مورد گفت‌و‌گو صدق نمی کند. در‌واقع، فرایند گفت‌و‌گو ، دلالت بر (در‌کنار‌هم) قرار گرفتن (کلام‌های) ضد دارد، نه (در‌مقابل‌هم) قرار گرفتن (اندیشه‌های) مختلف. نتیجه‌ی گفت‌و‌گو، نوعی کنار آمدن است، نوعی همراه‌شدن با دیگری و...
کتاب دیالوگ
