کتاب تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران

هدف این کتاب، دفاع یا هواخواهی از یک موضوع سیاسی نیست، توصیف مستندی است از یک دوره بیست و پنج ساله تاریخ ایران، از 29 مرداد 1332 تا آغاز اسفند 1357 به منظور آگاهی نسل جوان و آیندگان.

علل شکست نهضت ملی ایران و پی آمد های آن، مقاومت در برابر رژیم کودتا؛ بررسی علل و عواملی که محمدرضا شاه و دولت های دست نشانده او، توانستند به مدت 25 سال با خودکامگی بر ما حکومت کنند؛ شناخت مردانی که در آن دوران، رهبری گروه های اپوزیسیون را در مبارزه علیه رژیم به عهده داشتند؛ بررسی و تحلیل عملکرد سیاسی و علل عدم موفقیت آنها و نیز عواملی که موجبات شکست برنامه های رفورم شاه را فراهم ساخت و به شورش و انقلاب و فروپاشی سریع رژیم پهلوی انجامید . . . اهم مطالب مورد بحث ما را تشکیل می دهد.

تابستان سال ۱۳۲۰ در میانه جنگ جهانی دوم، نیروهای بریتانیا و شوروی وارد ایران شدند. رضاشاه پهلوی عملا از کشور تبعید شد و محمدرضا به جای پدر بر تخت سلطنت نشست.بی اقتداری نسبی شاه جدید و درحقیقت برپایی محدود و احیای اصول مشروطیت، به ویژه در سالهای ابتدایی، به تغییرات سریع در عرصه سیاسی و تزلزل نهادهای قدرت بنیاد شده در زمان رضاشاه، مانند ارتش دامن می‌زد.

در فاصله سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰، یعنی دهه اول سلطنت محمدرضا، نخست وزیر حدود پانزده بار عوض شد؛ افرادی چون احمد قوام السلطنه، علی سهیلی، محمد ساعد، ابراهیم حکیم الممالک و عبدالحسین هژیر در این دوران به مقام نخست وزیری رسیدند.از سوی دیگر، با پایان گرفتن جنگ جهانی دوم طرز فکر و پیروی ازجنبشهای استقلال طلب و ضدامپریالیستی در دنیا رو به گسترش بود و در ایران نیز نگاه ملی گرایانه جایگاه ویژه‌ای در سیاست پیدا می‌کرد.