بخوابان دنیا را بر شانه ای کوچکتر! که آدمی از نفس هاش نیزه می خورد و بی عنوان در میان سکوتی بلند، می میرد!
تقریبا شانسی گرفتمش. اما واقعا مجموعه شعر خوبی بود. انگاری شاعر توانمندی بودن. حیف که زود رفتن.... آتش به خرمن لحظهها میزنی مرا ویران خویش میکنی و میربایی جام دلدادگی.