کتاب حاضر در مورد سیر تحول باورهای فرجام شناسانه در ادیان الهی خصوصا سنت اولیه مسیحی و مقایسه آن با آموزه های زردشتی و یهودی است که معمولا در قالب توصیف «آخر الزمان» و ذکر وقایع آن در عهد جدید مطرح شده است. در این راستا ابتدا تعریفی از فرجام شناسی و مکاشفه باوری ارائه گردیده و پیشینه و پیش زمینه تاریخی این مفاهیم در سنت های دینی پیش از مسیحیت بررسی شده و سنت های گوناگون با یگدیگر مقایسه، و تاثیرات احتمالی آن ها بر یکدیگر، با رویکردی پدیدارشناسانه تبیین شده است. فرجام شناسی در غالب ادیان بزرگ سیری دایره ای داشته و به معنی پایان عالم در همان نقطه کمالی خواهد بود که در آغاز بوده است. از مشترکات آموزه های فرجام شناسانه در این ادیان، وجود رهبری در رأس جنبش اصلاح گرا است که مکاشفاتی از عالم غیب، او را یاری می نماید.
درباره محمدرضا عدلی
محمدرضا عدلی متولد سال 1357، استادیا دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه آزاد می باشد. وی دارای دکترای الهیات و معارف اسلامی گرایش ادیان و عرفان تطبیقی، کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی با گرایش ادیان و عرفان تطبیقی است.