عکاسی در اواسط قرن نوزدهم به‌وجود آمد و با پیدایش خود، شکل کاملا نوینی از ارتباط بصری را به‌وجود آورد. این شکل کاملا جدید، به‌راستی از اشکال دیگر کارهای تصویری و هنرهای تجسمی متفاوت است. تفاوت این شکل جدید از اشکال دیگر کارهای تصویری و طبیعت متمایز با آن، مسلما بیش‌از هرچیز، به طبیعت آن ابزاری که خالق این شکل از کار تصویری است، یعنی دوربین مربوط است. بنابراین شناخت دوربین و طبیعت آن بیش‌از هرچیز ما را در شناخت عکاسی کمک می‌کند. ما ناگزیریم که بررسی خود را حتما از دوربین شروع کنیم. دوربین چیست؟ دوربین فضای بسته و تاریکی است که با دریچه‌ای (لنز) به روی انوار دنیای روشن پیرامون ما باز می‌شود. در واقع دوربین به‌نوعی چشم شباهت دارد. منتها چشمی که کاملا زیبایی‌شناسانه عمل می‌کند و در لحظه‌ای تصاویر را یک بار و برای همیشه ثبت می‌کند.
اثر پیش‌رو، ترجمه‌ی کتاب The Complete Photographer از آندریاس فینینگر است. او که مدت‌ها در آلمان، فرانسه و سوئد در حوزه‌ی عکاسی ساختمان و فتوژورنالیسم فعالیت داشته و به شهرت رسیده است، در سال ۱۹۴۰ به گروه عکاسان مجله‌ی لایف پیوست و در طی بیست سال همکاری با این مجله، کتاب‌ها و مقالات متعددی نوشته است. طبق آنچه مترجم این اثر آورده، در کتاب دخل و تصرف‌هایی صورت گرفته است؛ از جمله آن‌که به‌جای فصل اول، مقدمه‌ای با استفاده از همان فصل آمده و قسمت‌هایی از کتاب را که برای اکثر خوانندگان سودی نمی‌داشته حذف‌شده است. این کتاب پیش از دوران فراگیری دوربین‌های دیجیتال، تألیف و ترجمه‌شده است و از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین آثار در این زمینه است. به کمک این اثر می‌توان اصول پایه‌ای دوربین و عکاسی را فراگرفت و بینشی درباره‌ی دنیای هنری عکس به‌دست آورد.
کتاب تکنیک عکاسی
شباهنگ
آندرئاس فینیگر
