تاریخ علم عموما به مثابه تاریخ توسعه بهترین و موفق ترین نظریه های علمی تصویر می شود. اما آیا بهتر و موفق تر بودن یک نظریه علمی با عقلانی بودن آن نیز تلازم دارد؟ و اساسا در رقابت میان نظریه های علمی و ارزیابی آن ها ، عقلانی بودن آنها چه جایگاهی دارد؟ همین پرسش های ساده چالش های بسیاری را برای فلسفه علم معاصر رقم زد، از جمله اینکه آیا علم اساسا فعالیتی عقلانی است یا خیر، و اگر آری، عقلانیت علمی را، به ویژه با نظر به قضاوت تاریخ چگونه می توان صورت بندی کرد؟
اما غوغایی که این مسئله به راه انداخت دامن مسائل دیگر را نیز گرفت، که از جمله آنها مسئله پیشرفت علم بود. برای نمونه، این تصور بدیهی به چالش کشیده شد که تاریخ علم حاکی از نوعی پیشرفت است:
پیشرفت ساده و خطی نظریه های جدیدتر از بطن نظریه های قبلی از این قرار، صورت بندی شفاف و دفاعی نظری از اصل ایده پیشرفت در علم نیز ضرورت یافت.
کتاب حاضر مجموعه ای از مقالات برجسته در باب دو مسئله مرتبط عقلانیت و پیشرفت در علم است؛ مقالاتی که در عین حال گواهی محکم بر درهم تنیدگی فلسفه علم و تاریخ علم اند.
کتاب پیشرفت و عقلانیت در علم
نشر کتاب پارسه
