کتاب «سنت زیبایی شناسی فرانسوی در عصر روشنگری» بررسی فلسفه زیباییشناسی در دوران روشنگری فرانسه است که تحلیلی جامع از رویکرد متفکران فرانسوی قرن هجدهم درباب مفهوم زیبایی و هنر ارائه میدهد. اولین متفکری که کتاب به آن پرداخته است دنیس دیدرو است. تئوریهای زیباییشناختی دیدرو که به خاطر تدوین دایرهالمعارف معروفش شناخته میشود، بر تأثیر عاطفی و اخلاقی هنر تأکید دارد. او معتقد بود که هنر نه تنها باید حواس را راضی کند بلکه باید ذهن و روح را نیز ارتقا بخشد. فیلسوف بعدی کتاب، منتسکیو است. منتسکیو که بیشتر به خاطر فلسفه سیاسی خود شناخته میشود، به مسائل زیباییشناسی نیز میپرداخت. او با توجه به اینکه چگونه عوامل فرهنگی و محیطی بر بیان هنری تأثیر میگذارند، رابطه بین هنر و جامعه را بررسی کرده است. ژان باپتیست دوبو متفکر بعدی است که کتاب «تأملات انتقادی در شعر و نقاشی» او اثری مهم در نظریه زیباییشناسی به حساب میآید. به عقیدۀ وی هدف اصلی هنر برانگیختن احساسات است، دیدگاهی که بعدا زیر بنای جنبش رمانتیک شد. متفکر بعدی چارلز باتو است که در تلاش بود تا هنرها را تحت یک اصل تقلید واحد متحد کند. او پیشنهاد کرد که همه اشکال هنر، از نقاشی گرفته تا موسیقی، هدف مشترکی در تقلید از طبیعت دارند. در نهایت نیز آندره فرانسوا بررسی میشود که نوشتههای او در گفتمان فلسفی در مورد ذوق و زیبایی تأثیرات قابلتوجهی داشته است. او بر ماهیت ذهنی تجربه زیباییشناختی تأکید داشت. یکی از ویژگیهای کتاب رویکرد میان رشتهای آن است. نویسندگان بینشهایی از فلسفه، تاریخ هنر و نقد ادبی را با هم ادغام میکند تا دیدی کل نگر از تفکر زیبایی شناسی فرانسوی ارائه دهند. نکتۀ دیگر دربارۀ کتاب، رعایت پس زمینۀ تاریخی مباحث است. این کتاب نظریههای زیبایی شناسی را در بافت تاریخی عصر روشنگری قرار میدهد، دورهای که شامل تغییرات اجتماعی، سیاسی و علمی وسیع و سریع بود. نویسندگان نشان میدهند که چگونه این تغییرات بر اندیشه زیباییشناختی تأثیر گذاشته و در آن منعکس شده است. خواندن این کتاب جامعه برای هر کسی که به تاریخ زیبایی شناسی، دوران روشنگری، یا فلسفه فرانسوی علاقه دارد ضروری است.