کتاب اثر هنری در سده باز تولید مکانیکی

«اثر هنری در سدۀ بازتولید مکانیکی» مقاله‌ای مهم از فیلسوف و منتقد فرهنگی آلمانی، والتر بنیامین، است که برای اولین بار در سال 1936 منتشر شد. مفهوم محوری در این مقاله «تجلی» است، به معنای حضور خاص در زمان و مکان. این تجلی با اصالت اثر و تاریخچه آن گره خورده است. به گفته بنیامین، بازتولید مکانیکی این تجلی را کاهش می‌دهد، زیرا امکان تولید انبوه کپی‌های متعدد از یک اثر را فراهم می‌کند و در نتیجه اثر هنری را از بافت اصلی خود جدا می‌کند و منحصر به فرد بودن آن را کاهش می‌دهد. به بیان فیلسوف، هنر به طور سنتی با آیین همراه بوده و ارزش مذهبی داشته است. با این حال، با ظهور فناوری هایی مانند عکاسی و فیلم، هنر در دسترس همگان قرار گرفت و ارزش آیینی خود را از دست می دهد و در عوض ارزش نمایشگاهی پیدا کرد. این تغییر، هنر را دموکراتیک می‌کند و آن را در اختیار توده‌ها قرار می‌دهد، اما نقش و اهمیت آن را نیز تغییر داده است. او معتقد است که تجلی به منحصر به فرد بودن و اصالت یک اثر هنری گره خورده است که توسط بازتولید مکانیکی به خطر می افتد. این از دست دادن تجلی در آثار هنری منجر به تغییر در نحوه درک و ارزش گذاری هنر می شود. از طرف دیگر، بنیامین استدلال می کند که کثرت آثار هنری پیامدهای سیاسی مهمی دارد. به بیان وی تولید انبوه هنر می تواند برای اهداف سیاسی مورد استفاده قرار گیرد، همانطور که در استفاده از تبلیغات دیده می شود. این مقاله همچنین به پتانسیل هنر برای تبدیل شدن به ابزاری برای ایجاد تغییر انقلابی می‌پردازد، زیرا می‌تواند از طریق آن مخاطبان گسترده‌ای را تحت تأثیر قرار دهد. قابل ذکر است که این مقاله تأثیر ماندگاری در زمینه های مختلف از جمله تاریخ هنر، مطالعات فرهنگی و نظریه رسانه داشته است و در گفتمان‌های مختلف در مورد ماهیت هنر، نقش فناوری در تولید فرهنگی و رابطه هنر و سیاست یک اثر محوری بوده است. مباحث مقاله در مورد نابودی تجلی اثر هنری، دموکراتیزه شدن هنر و پتانسیل سیاسی هنر از طریق تولید انبوه می تواند برای پژوهشگران و علاقه مندان بسیار مفید باشد.