کتاب مبانی و مرزهای حکمرانی مشورتی

گسترش این حوزه منجر به تنوع زیادی هم در عرصه نظریه و هم در عرصه عمل شده است. زمان برای ارائه تعریف هایی واقعا یکپارچه و جامع درباره ماهیت «دموکراسی مشورتی» ممکن است به زودی بگذرد؛ اگر هم اکنون نگذشته باشد.

نظریه پردازان و فیلسوفان سیاسی، زندگیشان را اغلب از راه نقد نظریه ها و فلسفه های دیگران می گذرانند. بنابراین، مهم ترین نظریه پردازان سیاسی همان هایی اند که بیشترین حجم نقدها را دریافت می کنند و بر مبنای همین معیار می توان فهمید «دموکراسی مشورتی» در بین مهم ترین نظریه های سیاسی معاصر است.

این واقعیت که دانشمندان سیاسی در سنت تجربی، اکنون برای رد این ادعا تلاش می کنند که «دموکراسی مشورتی» به توانایی مشورتی بالقوه شهروندان ارتباط دارد، خودش دلیل دیگری برای خرسندی است. این توجه روزافزون، بیانگر این واقعیت است که «دموکراسی مشورتی» به بررسی جدی نیاز دارد.