کتاب زندگی من به مثابه یک سوژه

از میان قریب به 30 شاعری که مورد توجه قرار دادیم و شعرهاشان را فارسی کردیم، نیمی شان برگزین شدند و در این مجموعه ی کوچک راه یافتند. شعر این شاعران، همگی برای نخستین بار به فارسی برگردانده شده اند. مهم ترین دلیل برگردان این شعرها این بود که راقم این سطور گمان نمی برد تا سال ها مترجمی سراغ شان را بگیرد، چرا که هیچ کدام نوبل یا جایزه ی پر سر و صدایی دریافت نکرده اند، و از سوی دیگر شعرهای قابل توجهی نوشته اند. طبیعی است، نمی توان از جامعه ی کوچک مترجمان انتظار داشت روی آثار هر شاعر یا نویسنده ی مطرح و روزی کار کنند، خصوصا که آن سوی آب ها هر چند وقت یک بار اثر جدیدی منتشر می شود که بعضا با استقبال جامعه ی ادبی یا مخاطبان روبه رو می شود. جوایز ادبی هم با همه ی کثرت نمی توانند شعر همه ی این شاعران را پوشش دهند. هر چند در میان شاعرانی که در این دفتر مخاطب شان خواهید بود، دو تن، اوشن ووانگ و هلن دانمور چند ماه بعد از برگردان شعرهاشان، یکی جایزه تی اس الیوت؛ ذی قیمت ترین جایزه ی شعر جهان و دیگری جایزه کاستا را - البته بعد از مرگ- از آن خود کرد.