صرف اسم و صفت
صرف اسم و صفت در فارسی باستان از هر لحاظ با صرف اسم و صفت در زبان های اوستایی و سنکریت مطابقت میکند. هر واژه ای یک صورت بنیادی یا بدون شناسه دارد ، که به آن ستاک (STEM) میگویند؛ شناسه های صرفی مستقیما به این ستاک ها می پیوندند و حالت کلمه در این جمله تعیین میکنند. برحسب این که ستاک های اسم و صفت و به مصوت یا صامت ختم میشوند، با دو گروه صرفی عمده مواجهیم:
. صرف ستاک های پایان یافته به مصوت؛
.صرف ستاک های پایان یافته به صامت.
هر یک از این دو گروه نیز ، خود به دسته های مختلف تقسیم میشود.
جنس، شمار ، حالت : در فارسی باستان ، همانند اوستا و سنسکریت ، اسم و صفت سه جنس مذکر ، مونث و خنثی ؛ سه شمار مفرد ، مثنی و جمع و هشت حالت دستوری دارد. این حالت ها عبارتند از :
1. حالت فاعلی
2. حالت مفعولی
3. حالت مفعولی معه
4.حالت مفعولی له
آوای خاور
چنگیز مولایی
