کتاب راهنمای زبان فارسی باستان

صرف اسم و صفت صرف اسم و صفت در فارسی باستان از هر لحاظ با صرف اسم و صفت در زبان های اوستایی و سنکریت مطابقت میکند. هر واژه ای یک صورت بنیادی یا بدون شناسه دارد ، که به آن ستاک (STEM) میگویند؛ شناسه های صرفی مستقیما به این ستاک ها می پیوندند و حالت کلمه در این جمله تعیین میکنند. برحسب این که ستاک های اسم و صفت و به مصوت یا صامت ختم میشوند، با دو گروه صرفی عمده مواجهیم: . صرف ستاک های پایان یافته به مصوت؛ .صرف ستاک های پایان یافته به صامت. هر یک از این دو گروه نیز ، خود به دسته های مختلف تقسیم میشود. جنس، شمار ، حالت : در فارسی باستان ، همانند اوستا و سنسکریت ، اسم و صفت سه جنس مذکر ، مونث و خنثی ؛ سه شمار مفرد ، مثنی و جمع و هشت حالت دستوری دارد. این حالت ها عبارتند از : 1. حالت فاعلی 2. حالت مفعولی 3. حالت مفعولی معه 4.حالت مفعولی له