کتاب آرمانشهر واقع بین ها

اگر تنها دو نفر باشند که با اطمینان غیرطبیعی از اثبات حقانیتشان در آینده، زندگی خود را وقف ساختن قلعه در آسمان کرده باشند، آن ها بنیان گذاران تفکر نئولیبرال هستند. من هر دو را ستایش می کنم: فردریش هایک، فیلسوف بی ثبات و میلتون فریدمن، روشنفکر عمومی. امروزه «نئولیبرال» حرف تحقیرآمیزی است که علیه افراد مخالف چپ گرایان می زنند. اما هایک و فریدمن، نئولیبرال های مغروری بودند که اختراع مجدد نئولیبرالیسم را وظیفه ی خود می دانستند. هایک می نویسد: «باید ساختار یک جامعه ی آزاد را بار دیگر و در قالب یک ماجراجویی فکری بسازیم. آنچه کمبود آن احساس می شود، فقدان یک آرمان شهر لیبرالی است.» حتی اگر آن ها را به عنوان شخصیت منفی قبول داشته باشید که طمع را باب کرده و مقصر بحران مالی و وضعیت وخیم میلیون ها نفرند، باز هم چیزهای زیادی هستند که می توانید از فردریش هایک و میلتون فریدمن بیاموزید.

جملاتی برگزیده از کتاب:- پول داشتن بهتر از فقر است، البته صرفا به دلایل مالی. - آن هایی که نمی توانند گذشته را به خاطر بیاورند، محکوم به تکرار آن هستند. - تولید ناخالص داخلی، همه چیز را می سنجد... جز آنچه زندگی را ارزشمند می کند. - توان پر کردن هوشمندانه ی اوقات فراغت، آخرین محصول یک تمدن است. - کار، یک پناهگاه برای افرادی است که چیز بهتری برای انجام دادن ندارند! - هدف ما در آینده، بی کاری کامل است تا بتوانیم تفریح کنیم. - آینده هم اکنون در میان مان قرار دارد فقط به صورت یکنواخت و مساوی توزیع نشده است. - مشکل نه در اندیشه های جدید، بلکه در رهایی از شر اندیشه های قدیمی است!