برای یک علاقه مند به تئاتر آنچه در مورد دیدن اجراهای کره ای اهمیت دارد تفاوت فرهنگی و وجود مولفه های زیباشناختی تئاتر کره ای است. بخش عمده ای از نمایش های معاصر سئول به اجرای نمایشنامه های اروپایی اختصاص دارد. از شکسپیر گرفته تا مولیر، ایبسن و چخوف. هنرمندان کره یا خود این آثار کلاسیک را اجرا یا آن ها را بازنویسی کرده اند. مثلا یون یانگ سان در اجرای نمایشنامه ی باغ آلبالوی چخوف، زمینه ی فرهنگی و مقطع زمانی نمایشنامه را تغییر داد. او جهانی مشابه نمایشنامه خلق کرد و سبک بازی ها ناتورالیستی بود. لباس ها کاملا هماهنگ، قهوه ای مایل به خاکستری (بژ) و سفید، جهانی یکدست به وجود آورده بودند که هم متناسب با روسیه ی اواخر قرن نوزده و هم متناسب با کره ی معاصر بود؛ اما در مجموع اجرا خوانش جدیدی از نمایشنامه ارائه نکرده بود یا دیدگاه منحصربه فرد کارگردان در اجرا دیده نمی شد. ممکن است به نظر برسد کارگردان به خاطر احترام به چخوف یا ترس از جایگاه او جرئت نکرده دست به متن ببرد، اما از منظر غربی تماشاگری که هزاران بار اجرای نمایشنامه ی باغ آلبالو را دیده است انتظار دارد دیدگاه و رویکرد جدیدی در اجرای معاصر و کره ای آن ببیند.
برگزیده چهل و یکمین دوره کتاب سال ایران👌
ترجمهی روان و خیلی خوبیه