علم دینی دارای دو افق غایی: «ملکی» و «ملکوتی» است؛ غایت ملکوتی و برین علم دینی، تقرب به بارگاه یاری است که از ره گذر «استکمال نفوس» انسان ها حاصل می شود؛ غایت ملکی و زبربن علم دینی «تعالی حیات انسان ها»ست که از ره گذر تحصیل توان در استخدام قوانین و سنن الهی و برای تغییر حیات انسانی در جهت دل خواه، صورت می بندد.
کتاب فلسفه علم دینی