کتاب اوج

این کتاب با هدف معرفی چهره‌های موفق و کارآفرین کشور به عنوان الگوهای زنده و موفق کشور به مردم برای سرمشق‌گیری و الگوسازی و استفاده از تجارب و موفقیت‌ها و شکست‌های آنها، توسط محمد سلیمانی و همکاری خانه کارآفرینان ایران گردآوری و تالیف شده است. در تدوین این کتاب نویسندگان دیگری همچون فرزیا تیرزاد کبریا، حسنا احدیت، ماندانا قدمنان، زهرا مقدســی و الهه امامی راسخ نیز با نظر علمی دکتر محمود احمدپور داریانی همکاری داشته‌اند.
این کتاب با اعتقاد به این که باورها و ارزش‌های هر جامعه‌ای ریشه رفتار و واکنش افراد آن جامعه است اقدام به معرفی چهره‌های موفق و کارآفرین کشور به عموم مردم، به ویژه جوانان عزیز کشور کرده زیرا روش و منش بزرگان یک جامعه بهترین و موثرترین وسیله تعلیم افراد است. بررسی مسیر زندگی و چالش‌ها و راه‌های رسیدن کارآفرینان به اهداف خود، یکی از شیوه‌های بسیار موثر در حوزه کارآفرینی است.
مولف کتاب «اوج» در مقدمه این کتاب سعی در تعریف و ریشه‌یابی کلمه کارآفرینی دارد. واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی Entreprendre به معنای «متعهدشدن» نشأت گرفته است. واژه کارافرینی دیرزمانی پیش از آنکه با مفهوم کلی کارآفرینی در زبان امروزی پدید آید در زبان فرانسه استعمال می‌شد. در اوایل سده شانزدهم، این مفهوم برای کسانی به کار برده می‌شد که به ماموریت‌های نظامی اعزام می‌شدند. از آن پس درباره انواع دیگر مخاطرات نیز همین واژه با محدودیت‌هایی مورد استفاده قرار گرفت. از حدود سال ۱۷۰۰ میلادی به بعد، فرانسویان درباره پیمانکاران دولت که دست‌اندرکار ساخت جاده، پل، بندر و تاسیسات بودند به کرات لفظ کارآفرین را به کار می‌بردند. مروری کوتاه بر تاریخ کارآفرینی این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد؛ اولین باری که تعریفی از کارآفرینی ارائه شد در سال ۱۷۳۰ توسط اقتصاددان و تاجر قرن ۱۸، ریچارد ردکانتیلون بود. او اولین بار بحث کارآفرینی را برای بیان تفاوت مالکان و پیمانکاران مطرح کرد. آنها در محیطی نامطمئن و ناپایدار کار می‌کردند و مشکلات بسیاری داشتند. آنها بدون سرمایه شروع به کار می‌کردند و سرمایه‌شان کارشان بود. از نظر کانتیلون کسی که ریسک می‌کند با کسی که سرمایه را تامین می‌کند، متفاوت است. برای کانتیلون مفهوم اصلی کارآفرینی حول ریسک‌پذیری می‌گشت. به دنبال تعریف کانتیلون، اقتصاددانان تعاریف دیگری را مطرح کردند و عناصر دیگری را به تعریف کارآفرینی افزودند. کارآفرینی در دوره‌های مختلف به معنای متفاوتی همچون «مردان عهده‌دار پروژه‌های بزرگ»، «مخاطرپذیری»، «نوآوری»، «خلق‌کننده چیز نو» و… تعریف و شناخته شده است. مولف در ادامه مقدمه اشاره‌ای به انواع کارآفرینی دارد و به طور کلی کارآفرینی را به سه بخش تقسیم می کند:
کارآفرین مستقل (فردی): کارآفرین کسی است که از هیچ، همه‌چیز می‌سازد؛
کارآفرین سازمانی: کارآفرینی است که در استخدام شرکتی قرار می‌گیرد و در تمام سطوح سازمان یافت می‌شود.
کارآفرین اجتماعی کارآفرین اجتماعی فرآیندی است که با به کارگیری مکانیسم تعریف خلاق و چرخه نوآوری از طریق ایجاد یک کسب و کار اجتماعی با بسیج منابع گوناگون و مخاطرات مالی و اجتماعی، با خلق ارزش‌های اجتماعی و اقتصادی خدمات جدید اجتماعی به جامعه ارایه می‌دهد.
در پایان مقدمه، مولف با معرفی ویژگی‌های کارآفرینان در ادامه کتاب به معرفی ۳۸ نفر از کارآفرینان برتر کشور می‌پردازد. شیوه مولف در معرفی این کارآفرینان به صورت نثری شیوا و داستانی است.