کتاب فیزیکدانان بزرگ

فیزیک از مشاهدات ساخته می شود. هیچ نظریه فیزیکی نمی تواند موفقیت آمیز باشد، هرگاه با مشاهدات تایید نشده باشد، و نظریه ای را که قویا با مشاهدات حمایت می شود، نمی توان انکار کرد. برای ما این مطالب حقایقی بدیهی است. اما در اوایل قرن هفدهم این درسها هنوز آموخته نشده بود. کسی که نخستین بار این آموزه را مطرح کرد که مشاهدات در علم، عامل اساسی است و منتها درجه اهمیت را دارد، گالیلئو گالیلی (گالیله) بود. گالیله ابتدا به مطالعه حرکت اجسام زمینی، پاندولها، گلوله های در حال سقوط آزاد، و پرتابه ها پرداخت. او مشاهداتش را به زبان ریاضی تناسبها خلاصه و داده های آزمایشی اش را به صورت ایده ال شده بزرگی برونیابی می کرد که امروزه آن را «اصل اینرسی (لختی)» می نامیم. این اصل به ما می گوید، که یک جسم پرتاب شده در امتداد یک سطح بی نهایت بدون اصطکاک، حرکتش را برای همیشه، با سرعت ثابت، ادامه می دهد. مشاهدات او آغاز علم حرکت بود که امروزه آن را «مکانیک» می نامیم.