کتاب اینشتین و عاشق

در نودونه قطعه‌ ای که در قالب سپید یا آزاد سروده شده ‌اند، روح‌الله حسینی می ‌کوشد تا فارغ از آن استفاده‌ ای که شاعران قدیمی همچون انوری، خاقانی، نظامی و دیگران از صور فلکی، یا اجرام آسمانی برای خلق تشبیهات، استعارات و یا کنایات در اشعار خود می ‌کردند، به خلق تصاویر و بیان احساساتی بپردازد که متأثر از علوم جدید و به‌ویژه نجوم، جهانی متفاوت از آنچه بینش کلاسیک از نسبت میان انسان و کیهان عرضه می ‌داشت، به دست دهد. در این جهان جدید که به واسطۀ کشفیات متعدد و شگفت‌ انگیز در حوزۀ اخترشناسی، فیزیک و ریاضیات، کرانه ‌های آن به شکلی هولناک گسترده شده است، عاشق در تعریف نسبت خود با معشوق، و بیان احساسش، دچار همان حیرت و اعوجاجی می ‌شود که دانشمند از مشاهدۀ اجرام دور و نزدیک آسمانی، از لنز تلسکوپ خود بدان مبتلا می‌ گردد.