مثال زیر نشان می دهد که چطور ژن ها و محیط با هم در تعامل اند. بیایید فرض کنیم که ژن هایی برای توانایی موسیقیایی وجود دارد. شخصی با ژن های موسیقی مهارت های موسیقیایی اش را رشد و توسعه می دهد تنها اگر در معرض موسیقی قرار بگیرد. شاید این فرد توانایی بالقوۀ ژنتیکی فوق العاده ای برای نواختن ویولن داشته باشد، اما اگر دسترسی به ویولن نداشته باشد نمی تواند به خوبی ویولن بنوازد. مهارت موسیقیایی تنها زمانی رشد می کند که ژن های موسیقی با آموزش موسیقی ترکیب شوند. در خانواده هایی که ژن توانایی موسیقی دارند، والدین کودکان نیز احتمالا در موسیقی قوی هستند و محیطی با موسیقی برای کوکانشان فراهم می کنند. اگر کودکانی با ژن های موسیقی در معرض موسیقی قرار نگیرند توانایی موسیقی محدود می شود؛ بنابراین، اگرچه به نظر می رسد که «موسیقی در خانواده ها ارثی است» و به ژن بستگی دارد، در واقع محیط در تعامل با ژن ها نقشی ایفا می کند.
خود کتاب عالیه ولی ترجمه فاجعست