شعار معروف سورئالیستی «به من بگو با چه کسانی نشست و برخاست می کنی تا بگویم که هستی»، به آسانی به این جمله تبدیل می شود: «به من بگو به چه چیزی علاقه داری تا بگویم که هستی».ما خواهان هر کسی نیستیم؛ تنها افراد، تصاویر، چیزها، الگوها، ریتم ها و واژگان خاصی ما را تحت تأثیر قرار می دهند. در واقع نکته ی قابل توجه درجه ی سخت گیری ما است و این که چقدر خود را به هم پیوسته و منسجم فرض می کنیم. فکر می کنم منطورمان از احساس «علاقه» پذیرش آزادانه ی چیزی است که سرخوشی و لذت جویی به ما هدیه می دهد.