فدریکو د روبرتو (16 ژانویه 1861 ناپل - 26 ژوئیه 1927 کاتانیا) نویسنده ایتالیایی بود که به خاطر رمان I Viceré (1894) معروف شد و به عنوان The Viceroys ترجمه شد. وی فعالیت نویسندگی خود را به عنوان روزنامه نگار روزنامه های ملی آغاز کرد، جایی که با جیووانی ورگا و لوئیجی کاپوآنا، برجسته ترین نویسندگان سبک وریسمو آشنا شد. ورگا او را در محافل ادبی میلان معرفی کرد. د روبرتو تألیف دو کتاب داستان کوتاه: La Sorte (1887) ، Documenti umani (1888) را انجام داد. اولین رمان او، ارماننو رائلی، (1889) عمدتاً زندگی نامه ای است، عمیق تر در تجزیه و تحلیل روانشناسی، L'illusione (1891). در سال 1894 رمان او I Viceré منتشر شد. این نتیجه سالها کار سخت بود، اما با انتشار آن موفقیت اندکی به دست آورد. سرخوردگی و اختلالات عصبی باعث شد که د روبرتو از سر گرفته شود تا کار روزنامه نگاری را از سر بگیرد: او نویسنده ای شد برای Corriere della Sera و Giornale d'Italia. تنها بعداً، پس از تجربه ای به عنوان نمایش نامه نویس، با بازگشت به L'Imperio ، دنباله ای از I Viceré (1919-1988 ، ناتمام) به رمان بازگشت.
