در خانواده من مثل دوچرخه سواری، نقاشی می کشیم. مادربزرگ من قصه گویی فوق العاده ای داشت. به این ترتیب من خودم را کاملاً طبیعی دیدم که در نقاشی ها قصه می گویم. معلم هنرهای پلاستیک، با این وجود مجبور شدم به مدرسه برگردم. در واقع، هیچ عامه پسندیده تری نسبت به کودک خردسال وجود ندارد: اگر او در صفحه اول قرار نگیرد، کتاب را بدون هیچ گونه ناراحتی ترک خواهد کرد.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟
