بهمن میرزا ملقب به بهاءالدوله (۲۳ شوال ۱۲۲۶ برابر با نوامبر ۱۸۱۱−؟) پسر سی و هفتم فتحعلی شاه و برادر تنی سیف‌الله میرزا بود. در تولد او آمده است :" گنجور خزانه شوکت و جلال، مقالید ابواب دولت و اقبال، نواب بهمن میرزا در شب یکشنبه، بیست و سیم شهر شوال المکرم سنه هزار و دویست و بیست و شش، از خزانه غیب، لولوء وجودش رونق ده بحر هستی آمد". مادر بهمن میرزا گلبدن خانم خازن‌الدوله از زنان محبوب و خزانه دار حرم فتحعلی شاه بود. بهمن میرزا در زمان سلطنت پدرش حاکم استرآباد بود و این خطه را با نیابت مهدیقلی خان قاجار دولو اداره می کرد. در سال ۱۲۵۲ هجری قمری (۱۸۳۶ میلادی) بر اثر شکایات مردم کاشان از حکومت عباسقلی معتمدالدوله جوانشیر به حکومت آن شهر برگزیده شد. اما محمدشاه در همان سال او را برکنار و مصطفی خان سمنانی را حاکم کاشان کرد. از آن پس بهمن میرزا در رکاب شاه بود تا در سال ۱۲۵۴ به جای خانلر میرزا حاکم یزد شد. او در این مقام کوشید آقاخان را که در کرمان شورش کرده بود، سرکوب کند. آقاخان به مهریز گریخت و در کالمند با سپاه بهاءالدوله که توسط مصطفی خان سمنانی فرماندهی می‌شد رودرو شد و شکستش داد. در نتیجه بهمن میرزا به یزد فرار کرد و آقاخان به کرمان بازگشت. بهمن میرزا به جمع آوری کتب علاقه مند بود. او همچنین خاطراتی نوشته است که حاوی نکاتی از تاریخ قاجار است.
