فدریگو توتزی (زادهٔ ۱ ژانویه ۱۸۸۳ در سیه‌نا – درگذشتهٔ ۲۱ ماس ۱۹۲۰ در رم) نویسنده‌ی ایتالیایی بود. وی در سیه‌نا به دنیا آمد. او که پسر یک مهمانخانهدار بود در ابتدا برای شرکت راه‌آهن کار می‌کرد، اما بعد به شغل پدرش ادامه داد. در سال ۱۹۱۱ اولین کتاب شعرش را منتشر کرد. در ۱۹۱۳ کار بر روی اولین رمانش «با چشمان بسته» (به ایتالیایی: Con gli occhi chiusi) را آغاز نمود که متنی بود خودزندگی‌نامه‌ای. او همچنین در سال ۱۹۱۳ مجلهٔ «لا تور» (به ایتالیایی: La Torre) را بنیان گذاشت. توتزی سپس به روزنامه‌نگاری در رم روی آورد. در طول فعالیت ادبی‌اش، توجه لوئیجی پیراندلو را به خود جلب کرد به طوری که وی پشتیبان توتزی شد. توتزی در سال ۱۹۲۰ به دلیل سینه‌پهلو در رم درگذشت. از چند دهه بعد از مرگ توتزی، آثارش به عنوان آثار کلاسیک ادبیات مدرن ایتالیایی محسوب می‌شده. به باور ایتالو کالوینو توتزی یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اروپایی ایتالیایی‌تبار است. سبک او مختصر و موجز بوده و به باور آلبرتو موراویا تراژدیهای بزرگی را با کلماتی ساده شرح می‌دهد. توتزی که هنگام مرگ ۳۷ ساله بود با انتشار هفت اثر در زمان حیات خود و به یکی از پایه‌گذاران اصلی رمان نو در ایتالیا بدل شد. او به جریان رمان نو در اروپا و رمان بحران تعلق داشته و در کنار نویسندگانی چون جیمز جویس، فرانتس کافکا و لوئیجی پیراندلو قرار می‌گیرد. با این وجود، در ادبیات ایتالیا توتزی و پیراندلو هر یک به شیوهٔ خاص خود از رمان سنتی جدا شده‌اند.
