نورالدین کیانوری (۱۲۹۴ در بلده – ۱۳۷۸ در تهران) فعال سیاسی ایرانی و دبیر اول کمیتهٔ مرکزی حزب توده ایران (۱۳۵۷-۱۳۶۲) بوده‌است. نورالدین کیانوری متولد ۱۲۹۴ در بلده در شهرستان نور، مازندران و والدینش مهدی نوری (روحانی) و زهرا سلطانی نوری بودند. او نوهٔ پسری شیخ فضل‌الله نوری و نوهٔ دختری میرزا حسین نوری بود. در سال ۱۳۲۳ با مریم فیروز ازدواج کرد. مریم فیروز تا پایان عمر در کنار همسرش بود. نورالدین کیانوری تنها سیاستمداری (شخصی) بود که توسط روح‌الله خمینی از مرگ (حکم اعدام) نجات پیدا کرد. او تحصیلات خود را در ایران و آلمان انجام داد و از دانشگاه فنی آخن دکترای مهندسی راه و ساختمان گرفت.پس از تحصی ل در آخن در شهر مونیخ و سپس در ایران مشغول به کار با تخصص طراحی بیمارستان شد. او استاد معماری در دانشگاه تهران بود. کتاب «ساختمان‌های درمان و بهداشت» را در دوران حبس و سرانجام پس از فرار از زندان قصر به تحریر درآورد که حداقل تا زمان فوتش (بیش از ۶۰ سال) تنها منبع علمی در طراحی و معماری درمانگاه و بیمارستان در ایران می‌باشد.
