سید محمد تقی فقیه احمدآبادی، عالم، خطیب، و مجتهد در شب جمعه ۵ جمادی الاولی ۱۳۰۱ق در اصفهان متولد شد و در ۲۵ رمضان ۱۳۴۸ قمری درگذشت. پدرش سیّد عبدالرزاق بود و نسبش به امام موسی کاظم می‌رسید. فقط همین مقدار از شجرنامه اش بدست آمده‌است: محمدتقی بن عبدالرزاق بن سیّد عبدالجواد موسوی بن میرقاضی بن سیّد محمّد نائب الصدر بن میر محمّد تقی موسوی (وزیر شاه سلیمان صفوی و همسفر او در سفر خراسان و مشهد مقدّس). مادرش فاطمه یبگم از سادات خواجویی اصفهان بود که پس از زایمان وی، از دنیا رفت و در مقبره اختصاصی سادات احمدآبادی مشهور به مقبره صاحب مکیال المکارم در تخت فولاد اصفهان دفن گردید. پسران وی، حجه الاسلام سید محمد فقیه (درگذشت: ۱۱ رمضان ۱۳۹۲)، حجه الاسلام سید عباس فقیه (درگذشت:۲۹شعبان ۱۳۹۰)، سید احمد (درگذشت: ۱۳۹۵) بودند. دختران وی معصومه (همسر حجه الاسلام سید علی طالقانی)، منصوره (همسر سید مرتضی موحد ابطحی: بزرگ خاندان موحد ابطحی)، آمینه (همسر آقای سروش)، فاطمه بیگم (همسر آقای فقیه نسب)، بتول (همسر آقای رضوی) بودند.