لیپاریت تیگران سرکیسیان (۵ فوریه ۱۹۳۸، روستای واهاگنی، منطقه گوگارک اتحاد جماهیر شوروی ارمنستان)، شاعر ارمنی، نثرنویس، نویسنده کودک، عضو اتحادیه نویسندگان ارمنستان از سال 1974، عضو حزب کمونیست از سال 1970 می باشد. او در 5 فوریه 1938 در روستای واهاگنی (منطقه لری کنونی) در منطقه گوگارک اتحاد جماهیر شوروی ارمنستان به دنیا آمد. در سال 1962 از دانشگاه دولتی ایروان فارغ التحصیل شد. دانشگاه آموزشی ارمنی ابوویان، دانشکده تاریخ و زبان‌شناسی. در سال های 1962-1963 در بین منطقه ای کیروواکان "پاروس"، در سال های 1963-1966 در روزنامه "ماشین سازی الکتریکی" نیروگاه برق ایروان، در سال های 1966-1973 در روزنامه های "ندای پیشگام" کار کرد. او رئیس مجله پیشگام (1973-1974) و دبیر اجرایی (1974-1977) بود. از سال 1977 تا 1994 در انتشارات "نویسنده شوروی" به عنوان سردبیر ارشد بخش ادبیات کودک کار کرد. او تعدادی کتاب برای بزرگسالان منتشر کرده است: «تک گویی» (1990)، «درختان ریشه دار» (1991)، «دلم را به روی تو می گشایم» (1998)، «سرنوشت متقابل» (2000)، «زمین و نان» (1382)، "تصورناشقج" (1383)، "هزاردرآشخر" (1387). او از سال 1974 به عضویت اتحادیه نویسندگان ارمنستان درآمد. در سال 1991 جایزه استپان زوریان اتحادیه نویسندگان ارمنستان را برای مجموعه منثور "درختان ریشه دار" دریافت کرد. در سال 2006، کتاب کودک «آواز واهی» جایزه واختانگ عنانیان WUA را دریافت کرد. در سال 1387 به مناسبت هفتادمین سالگرد تولدش، نشان یادبود نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران، مدال طلای وزارت فرهنگ، نشان شایستگی ادبی WUA و جوایز دیگر به وی اعطا شد. از سال 1994 در دانشگاه گالیک ایروان و دانشگاه گریگور نارکاتسی در ابوویان سخنرانی می کند. او همچنین ریاست استودیوی ادبی «بوگبوجنر» کتابخانه مرکزی پس از آواتیک ایسااکیان در ایروان را بر عهده داشت.
