آنتوان سیمینوویچ ماکارنکو متولد ژانویه سال 1888 مربی، نظریه‌پرداز، مددکار اجتماعی و نویسنده با نفوذ اتحادیه جماهیر شوروی سابق بود که به ترویج ایده‌های دموکراتیک و اصول آموزشی تئوری همراه با عمل مشهور است. او به عنوان یکی از بنیانگذاران تعلیم و تربیت اتحاد جماهیر شوروی به شرح و بسط نظریه و روش تربیت خودسازمانی گروه‌های کودکان و معرفی مفهوم کار مولد به سیستم آموزشی پرداخت. از ماکارنکو اغلب به عنوان یکی از مربیان تعلیم و تربیت بزرگ دنیا یاد می‌شود و کتاب او (داستانهای پداگوژی) در بسیاری از کشورها منتشر شده است. پس از انقلاب روسیه او به تأسیس یتیم خانه‌های خود سازمانده (که توسط خود کودکان اداره می‌شوند) برای حمایت از کودکان خیابانی — شامل بزهکاران نوجوان و یتیمان بازمانده از جنگ داخلی — مبادرت ورزید. در میان این موسسات مؤسسه گورکی (کولونی گورکی) و بعدها کمون کار درژینسکی در خارکف بودند که در آنها دوربین FED تولید شد. ماکارنکو کتابهای متعددی نوشت: که از میان آنها، داستانهای پداگوژی، داستانی افسانه گون از مؤسسه گورکی(کولونی گورکی)، در اتحاد جماهیر شوروی، بسیار مشهور و محبوب گشت. به سال ۱۹۵۵ فیلمی با عنوان انگلیسی جاده‌ای به زندگی از آن ساخته شد
