میشل رستن (متولد 28 سپتامبر 1942، منده، لوزر، یک کارگردان تئاتر موسیقی و غزلیات فرانسوی و همچنین یک نویسنده است. میشل رستن در سن هفت سالگی شروع به مطالعه موسیقی به عنوان خودآموز کرد. او این کار را به شدت در طول تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود در Nîmes دنبال کرد. او بعدها و با جدیت بیشتری تحصیلات موسیقی را از سر گرفت (سالهای 1970-1980). او ابتدا در کلاس های ترمینال به تدریس فلسفه پرداخت، سپس در دپارتمان روانشناسی بالینی پاریس هفتم تدریس کرد. در همان زمان، او در یک آزمایشگاه تحقیقاتی در علوم انسانی، Centre d'études، de recherches et de formation Institutenelles و کلینیک روانپزشکی Laborde به سرپرستی Félix Guattari و Jean Oury کار کرد. میشل روستین در این برهه از زندگی خود توانست خود را وقف یکی از کارهایی کند که برای او در زمینه نویسندگی، موسیقی بسیار عزیز بود و این کار را انجام دهد. بنابراین، او یک شرکت تئاتر غنایی و موزیکال را در سال 1978 تأسیس کرد و در سال 1995 کارگردانی صحنه ملی Quimper را بر عهده گرفت و در عین حال به اجرای صحنه های موسیقی ادامه داد. به عنوان مدیر تئاتر غنایی و موزیکال، میشل روستین از سال 1995 تا 2008 کارگردان تئاتر کورنوآی، صحنه ملی کویمپر بود. او برای بیش از سی سال، اپراها و خلاقیت های غنایی معاصر را به صحنه آورد. از آخرین نمایش های او می توان به Llanto por Ignacio Sanchez Mejias (گارسیا لورکا، موسیقی ویسنته پرادال، ساخته شده در تئاتر ملی تولوز در سال 1998)، لوسیا دی لامرمور، (اپرا توسط دونیزتی، در تئاتر Les Gémeaux، Scène Nationale de Sceaux) اشاره کرد. 2001). La Désaccordée (نوشته ریچارد دوبلسکی پس از متون نانسی هیوستون، ایجاد شده در تئاتر کورنوآی، 2003). Zaïde(s)، (نمایش با دو اثر: Zaïde، اپرای ناتمام موتزارت، و Zaïde Actualités، اپرای جدید به سفارش برنارد کاوانا، 2006 در تئاتر دو کورنوآی). سومیداگاوا (اثری غنایی از آهنگساز ژاپنی سوسومو یوشیدا که در کویمپر، در اپرای نانت، اپرای آنژ، خانه فرهنگ ژاپن، اپرای رن، اپرا د مونپلیه و غیره خلق شده است) . در سال 2008، میشل روستین محصول جدید Château des Carpathes اثر فیلیپ هرسانت را در اپرا دو رِن به روی صحنه برد. در سال 2010، او Sept nouvelles de la douleur را به سفارش ارکستر دو برتن برای هفت آخرین کلمه مسیح نوشته جوزف هایدن نوشت و اجرا کرد.
