محمدبشیر رحیمی در سال ۱۳۵۰ در روستایی بهنام خیابک از توابع ولایت بلخ دیده به دنیا گشود. به گفته خودش، صنف دوم ابتدایی بود که کودتای ۷ ثور، دروازه های مکاتب را برای همیشه به رویش میبندد.ز سال ۱۳۶۳تحصیلات سنتی اش را در حوزه ی علمیه ای در مرکز ولسوالی شولگره شروع میکند. با آنکه وضعیت درسی مناسبی نداشت، با مبانی عربی (صرف و نحو) آشنا میشود. در ضمن، مراحلی از علم تجوید، و قرائت قرآن کریم و صوت و لحن را پشت سرگذاشته و چندی نمیگذرد که منحیث یک قاری برجسته قرآن در منطقه شناخته میشود. بشیر رحیمی در نوجوانی، سرودخوان کمنظیری بوده است. بعدها زمینه هایی پیش میآید که کمی با منطق، معانی و بیان آشنا میشود. باید اضافه کرد که زبان عربی را نیز در همین مدت بهخوبی یاد میگیرد. او سرودن شعر را از همان نوجوانی شروع میکند، اما نمیخواهد برای کسی بخواند.در سال ۱۳۷۵ در یک سمینار سراسری شعر در ایران، به مقام اول دست مییابد و در سال ۱۳۷۷ به عنوان یکی از شاعران برگزیدهی سمینار معرفی میشود. اشعار رحیمی در نشریههای افغانی در ایران و حتی مجلات هنری و تخصصی ایرانی بهچاپ رسیده و نقد و نظرهایی را از سوی کارشناسان و منتقدان شعر معاصر در پی داشته است. اولین مجموعهشعر بشیر رحیمی در سال ۱۳۷۸در سلسله "گزیده ی ادبیات معاصر" از سوی "انتشارات نیستان" در ۵۰۰۰ نسخه بهچاپ رسید و در سال ۱۳۸۰ با ۵۰۰۰ نسخهی دیگر، تجدید چاپ شد. دومین مجموعه شعر رحیمی در سال ۱۳۸۵ بهنام "در شُرُف ماه" توسط انتشارات عرفان، در ۳۰۰۰ نسخه، محمل چاپ یافت.رحیمی در سال ۱۳۸۵ به کانادا مهاجرت میکند و همراه با همسرش، حمیرا؛ دخترش، یسنا و پسرش، ویرا در ونکوور زندگی میکند. او ونکوور نیز طبق عادت فرهنگی که داشت نتوانست قلم نزند، و از این رو همراه با تعدادی از دوستان خود، نشریهی "معرفت" را بهراه انداخت که بهدلایلی بعد از انتشار ۱۲ شماره، بهتعطیلی کشیده شد
