عبدالقهار عاصی (زاده ۱۲ آوریل ۱۹۵۶ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۴) از شاعران نسل نوین افغانستان در دهه ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰ خورشیدی بود.
عاصی شاعری بود نوگرا و کلیشه شکن، ولی در قالبهای کهن نیز می‌سرود. او طبق عهدی که با خود داشت هر سال، یک کتاب شعر به انتشار رساند. شعرهای او به مسایل افغانستان و عشق می‌پردازند.آثار وی شامل:خودزندگینامه
آغاز یک پایان (زمان سقوط کابل به دست مجاهدین و جنگ داخلی افغانستان)
مجموعه اشعار:
مقامه گل سوری
لالایی برای ملیمه
دیوان عاشقانه باغ
غزل من و غم من
تنها ولی همیشه
از جزیره خون
از آتش از بریشم