محمدباقر مجلسی (۱۰۳۷ ه‍.ق در اصفهان – ۱۱۱۰ ه‍.ق در اصفهان) (۱۰۰۶ – ۱۰۷۷ شمسی) معروف به علامه مجلسی و مجلسی ثانی فقیه شیعه در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بود. معروف‌ترین اثر او بحارالانوار است که مجموعهٔ بزرگی از احادیث را گرد آورده‌ است. محمدتقی مجلسی (مجلسی اول) پدر و استاد اوست. در سال ۱۰۳۷ هجری قمری، که این سال برابرست با عدد ابجدی جملهٔ «جامع کتاب بحارالانوار»، در شهر اصفهان متولد گردید. پدرش محمدتقی مجلسی از شاگردان شیخ بهائی بود و در علوم اسلامی از بزرگان روزگار خود به‌شمار می‌رفت. پدربزرگش نیز ملاعلی مجلسی نام داشت. مادرش فرزند صدرالدین محمد عاشوری بود.