هانس ورنر ریشتر (۱۹۰۸ـ۱۹۹۳) به‌عنوان بانی، پدر معنوی و دست‌اندرکار همیشه‌در‌صحنه‌ی «گروه ادبی 47» ـ مهم‌ترین انجمن ادبی آلمان غربی بعد از جنگ‌ـ به شهرت جهانی رسید. در سال ۱۹۳۰ عضو حزب کمونیست آلمان شد، ولی بعد از دو سال به‌خاطر عقاید تروتسکیستی‌اش از حزب اخراج شد. سال ۱۹۳۳ زمانی که شاهد رفتار نازی‌ها در برلین بود، دوباره با حزب کمونیست آلمان ارتباط برقرار کرد و سعی کرد گروه مقاومت تشکیل دهد، اما وقتی ناکام ماند به‌همراه دوستش به پاریس گریخت. او پس از بازگشت در سال ۱۹۳۴، به‌عنوان سردبیر و کتاب‌فروش در برلین مشغول شد و به‌صورت مخفیانه به فعالیت سیاسی پرداخت. ریشتر در سال۱۹۴۰، به‌خاطر فعالیت‌های صلح‌طلبانه‌ی غیرقانونی بین جوانان، توسط گشتاپو بازداشت شد، اما به‌علت عدم اثبات جرمش خیلی زود آزاد شد. همچنین او از سال ۱۹۴۵ اقدام به انتشار دو مجله‌ی ضدفاشیستی کرد. آلفرد آندرش، گوستاو رنه هوکه و والتر کولبن‌دورف هم در یکی از همین مجلات با او همکاری می‌کردند، ولی بعد از آن‌که مجله به‌دلیل موضع‌گیری‌های چپی و پروکمونیستی ممنوع شد، «گروه ادبی 47» را تشکیل دادند. در سال‌های ابتدایی این گروه، ریشتر آثار ادبی زیادی خلق کرد و جایزه‌ی ادبی «فونتانه»، جایزه‌ی ادبی «رنه شیکله»، «جایزه‌ی فرهنگی شورای سندیکایی آلمان»، «نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان»، «جایزه‌ی بزرگ ادبی آکادمی هنرهای زیبای بایرن» و «جایزه‌ی فرهنگی ایالت پومرن» را دریافت کرد. او در مارس ۱۹۹۳ در مونیخ درگذشت.
