مجدالدين فريدون بن احمد سپهسالار، به علت شغل سپاهى‌گرى كه در عهد سلجوقيان داشت، به سپهسالار معروف شده است. او از اصحاب و پيروان مولاناست و به تصريح خودش چهل سال شب و روز در طبقه مريدان او بوده است. به نظر مرحوم نفيسى وى در 632ق كه چهل سال پيش از مرگ مولانا باشد، به خدمت او رسيد و چون به دلايل مسلّم پيداست كه اين كتاب را در ميان سال‌هاى 719 و 729ق تأليف كرده، اگر پنداريم در زمانى كه جزو اصحاب مولانا شده بيست سال از عمر او گذشته است، مى‌بايست در حدود612 ولادت يافته باشد و اگر هم پس از 719 ديگر نزيسته باشد، مى‌بايست صد و هفت سال عمر كرده باشد و اگر هم ولادت او را ده سال پس از آن؛ يعنى در 622ق بگيريم و اين امر محال را باور كنيم كه در ده سالگى جزو اصحاب مولانا شده باز مى‌بايست، 97 سال زيسته باشد و اين مطالب همه دشوار است. پس ناچار بايد گفت يا مولّف چهل سال جزو اصحاب مولانا نبوده و در حساب خود اشتباه يا مبالغه كرده است و يا اين‌كه آن‌چه در پايان كتاب درباره اولاد بهاءالدين سلطان ولد آمده است و تاريخ تأليف اين رساله را پس از 719ق قرار مى‌دهد، از مولّف نيست و بعدها بر آن الحاق كرده‌اند و وى پيش از 719 درگذشته است.
