ویلهلم فون هومبولت

فردریش ویلهلم کریستین کارل فردیناند فون هومبولت (/ˈhʌmboʊlt/، نیز ایالات متحده: /ˈhʊmboʊlt/، بریتانیا: /ˈhʌmbɒlt/;[5] آلمانی: [ˈvɪlhɛlm fɔn ˈhʊmbɔlt] ۲۲ ژوئن ۱۷۶۷ – ۸ آوریل ۱۸۳۵) فیلسوف، زبان‌شناس، کارمند دولتی، دیپلمات و بنیان‌گذار دانشگاه هومبولت برلین که در سال ۱۹۴۹ به نام او بود  (و همچنین به نام برادر کوچکترش، الکساندر فون هومبولت، یک طبیعت شناس).
از او به‌ویژه به‌عنوان زبان‌شناسی یاد می‌شود که کمک‌های مهمی به فلسفه زبان، زبان‌شناسی قومی و تئوری و عمل آموزش و پرورش داشت. او سهم عمده‌ای در توسعه لیبرالیسم با تصور آموزش به عنوان وسیله‌ای برای تحقق امکان‌های فردی به جای راهی برای حفاری ایده‌های سنتی در جوانان به‌منظور تطبیق آنها برای یک شغل یا نقش اجتماعی از قبل تثبیت‌شده، ایفا کرد. به ویژه، او معمار ایده‌آل آموزشی هومبولتی بود که از ابتدا در پروس به عنوان الگویی برای سیستم آموزش عمومی آن و همچنین در ایالات متحده و ژاپن مورد استفاده قرار گرفت. او در سال 1822 به عنوان عضو انجمن فلسفی آمریکا انتخاب شد.