موضوع این کتاب «بخشایش و صلح» است. بخشایش و صلح دو نیک‌خویی متفاوت‌اند. کلمه‌ی بخشایش به معنای گذشت، چشم‌پوشی‌کردن و نادیده‌گرفتن کار نادرست کسی است. بخشایش مشتمل بر بخشایش دیگران و بخشایش خود می‌شود. بخشایش به ما کمک می‌کند تا با عبور کردن از خطای خود و دیگران از هیجان‌های منفی نسبت به خودمان (مانند احساس گناه) یا دیگران (مانند خشم، کینه، نفرت و…) رها شویم. در زبان فارسی واژه‌های بخشایش و بخشش به دلیل شباهت ظاهری‌شان گاهی با هم اشتباه گرفته می‌شوند، اما معنی‌های متفاوتی دارند. درحالی‌که بخشایش دلالت بر نادیده‌گرفتن عمل یک فرد خطاکار دارد، بخشش به‌معنی بخشیدن چیزی به دیگران است.کلمه‌ی صلح هم در این کتاب به معنی آشتی و سازش به‌کار رفته‌است؛ سازش با خود و دیگران. صلح به معنی تلاش برای بهبود رابطه‌ی افراد با هم و حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها نیز به کار می‌رود. فرد صلح‌جو هم به دنبال زندگی مسالمت‌آمیز با دیگران است و هم می‌خواهد دنیا در صلح و آرامش باشد.
آفرینش نیک مان