کتاب بهار، پنجاه سال بعد

على میرانصارى (متولد 1337)، نویسنده، محقق، ایران شناس معاصر است. وى دوره دکتراى ایران‌شناسى را در یکى از دانشگاه‌هاى انگلیس گذرانده است. او در زمینه زبان و ادبیات فارسى، به‌ویژه درباره زندگى و آثار علمى مشاهیر ادبى ایران تحقیقات ارزنده‌اى نموده است. وى در این باره، کتابى نیز با نام «اسنادى از مشاهیر ادب معاصر ایران» منتشر کرده است. این کتاب، مجموعه‌اى است تحقیقى پیرامون اسناد علمى - ادارى بیش از شصت تن از شاعران و ادیبان ایران که همگى از پایه‌گذاران ادبیات معاصر، به‌ویژه در زمینه‌هاى شعر، داستان، نمایشنامه و تحقیقات ادبى بشمار مى‌روند؛ کسانى همانند سید اشرف‌الدین گیلانى، ملک‌الشعراى بهار، میرزاده عشقى، فرخى یزدى، پروین اعتصامى، ادیب‌الممالک و... وى در تهیه اسناد، تنها به نقل سند اکتفا نمى‌کند، بلکه آثار خود را با تحقیقى گسترده و جامع درباره هریک از ادیبان و اسناد مربوط به آن‌ها ارائه مى‌نماید. بنابراین مى‌توان گفت یکى از مهم‌ترین فعالیت‌های آموزشى نویسنده، پژوهش در مورد سند است. او بر این نظر است که سند، مجموعه مدارکى است که از نظر تاریخى و ادبى، داراى ارزش خاص مى‌باشد. این اسناد، معمولا شامل نامه، عکس، نوشته‌هاى کوتاه و بلند، احکام ادارى و بسیارى از اوراق منحصربه‌فرد است. وى درباره تحقیق اسناد مشاهیر ادب ایران، معتقد است که درباره برخى اسناد، کم‌توجهى شده است. او همین امر؛ یعنى عدم گردآورى اسناد پژوهشى درباره آن‌ها را مهم‌ترین انگیزه خود در گردآورى، تنظیم و تحقیق مى‌داند.