«ایران در نظر مردم فاضل کشورهای سراسر جهان چه در غرب و چه در شرق، دارای جذابیت خاصی بوده و به عناوین سرزمین شعر و غزل، گل وبلبل، آتش جاویدان، سرزمین امپراتوریهای با شکوه هخامنشایان و ساسانیان، سرزمین زرتشت، کوروش، داریوش، اردشیر سرزمین سوارکاران، کماندران و جنگجویان، سرزمین رستم و سهراب، فردوسی، حافظ و سعدی و خیام شهره است. ایران سرزمین مذاهب و آیینهای بزرگی از جمله آیین زرتشت، میترا، مانی، مزدک، صفوی و شیعه اسلام نیز میباشد. اقوام آریایی پس از مهاجرت به قسمتهای مرتفع فلات واقع در جنوب دریای خزر، آن را ایران نام نهادند که طبق نوشتههای باستانی به معنی سرزمین آریاییها میباشد.
پارسها از دیگر اقوام آریایی بودند که در جنوب این منطقه سکنی گزیده و آن را پارسه نامیدند. پارسه که ویرانههای باشکوه امپراتوری هخامنشی را در بردارد، امروزه در استان فارس قرار گرفته است. فارسی زبان رسمی ایران همان زبان باستانی پارسه میباشد. پس از حمله اعراب، ایرانیان مسلمان، زبان دین خود یعنی عربی را با چنان تکاملی به کار گرفتند که قسم اعظم آثار ادبی و علمی زبان عربی به وسیله نویسندگان ایرانی تألیف شدند. از سوی دیگر در قرن نهم هنگامی که زبان فارسی با بهرهگیری از کلمات عربی به زبان ادبی تبدیل شد، دانش ایرانیان و نیز ادبیات پارسی عنصری جدانشدنی از فرهنگ و ادب گردید. …»
کتاب ایران جلوه های تمدن