کتاب ترکه

مارک ریون هیل که به‌خاطر نمایشنامه‌های جسورانه و تکان‌دهنده‌اش شناخته می‌شود، در "ترکه" بار دیگر نگاهی بی‌رحمانه به قدرت، فساد نهادی، تضاد نسلی و مواجهه با گذشته‌ای تاریک می‌اندازد. این نمایشنامه که نخستین‌بار در سال ۲۰۱۸ در تئاتر رویال کورت روی صحنه رفت، با سبکی تنگه‌هراسانه و پرتنش، مخاطب را وادار می‌کند تا با پرسش‌های ناراحت‌کننده‌ای درباره تاریخ، اقتدار و اخلاق روبه‌رو شود. ریون هیل که با آثاری مانند "آن طرف" یکی از چهره‌های کلیدی جنبش تئاتر "در چهره" دهه ۱۹۹۰ بود، در "ترکه" نیز مرزهای اخلاقی و دراماتیک را جابه‌جا می‌کند و اثری خلق می‌کند که به همان اندازه که چالش‌برانگیز است، تأثیرگذار نیز هست.
داستان در خانه ادوارد، یک معاون بازنشسته، و همسرش مورین رخ می‌دهد. ادوارد که به دلیل سال‌ها خدماتش در آموزش مورد تجلیل قرار گرفته، حالا با اعتراضات دانشجویان خشمگینی روبه‌روست که او را نماد یک سیستم سرکوبگر می‌دانند. در این میان، دختر جداافتاده‌اش، آنا، به خانه بازمی‌گردد، ظاهرا برای کمک به والدینش در این بحران. اما حضور او به‌زودی به یک رویارویی بی‌رحمانه تبدیل می‌شود، چراکه گذشته‌ی ادوارد، به‌ویژه نقش او در اجرای تنبیه بدنی با "ترکه" - روشی که زمانی در مدارس بریتانیا رایج بود اما اکنون محکوم شده است - زیر سوال می‌رود. با شدت گرفتن تنش، آنا، که نماینده نسل جدید با ارزش‌های مترقی‌تر است، دیدگاه پدرش را درباره نظم و انضباط زیر سوال می‌برد، درحالی‌که مورین تلاش می‌کند تعادل خانواده را حفظ کند. آنچه در ابتدا به‌عنوان یک درام خانوادگی آغاز می‌شود، به نبردی عمیق بر سر قدرت، همدستی و بازنویسی تاریخ تبدیل می‌شود. فضای محدود و بسته نمایشنامه به حس خفقان و فشار می‌افزاید، درحالی‌که شخصیت‌ها زخم‌های قدیمی و حقیقت‌های سرکوب‌شده را آشکار می‌کنند.
"ترکه" به‌طور دقیق پیامدهای خشونت نهادی و دشواری مواجهه با ارزش‌های منسوخ گذشته را بررسی می‌کند. ریون هیل از مخاطب می‌خواهد که درباره تأثیر اقتدار و تنبیه بر فرد و جامعه تأمل کند و این پرسش را مطرح می‌کند که آیا کسانی که در ساختارهای سرکوبگر گذشته نقش داشته‌اند، باید پاسخگو باشند یا نه. تضاد نسلی در نمایشنامه نقشی کلیدی دارد. آنا تجسم نسل جوانی است که ارزش‌های جدید را نمایندگی می‌کند و سنت‌های پدرش را به چالش می‌کشد. نمایشنامه با نگاهی بی‌رحمانه به نوستالژی نظام‌های کهنه، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا چسبیدن به گذشته از سر حفظ سنت است یا صرفا راهی برای فرار از پذیرش مسئولیت؟ قدرت و همدستی نیز از مضامین محوری نمایشنامه هستند. مورین، با حمایت از ادوارد، به نوعی به سرپوش گذاشتن بر گذشته او کمک می‌کند، درحالی‌که موسسات بزرگ‌تر نیز تلاش دارند از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی کنند. ریون هیل نشان می‌دهد که چگونه آسیب‌های سیستمی از طریق انکار، سکوت و امتناع از پذیرش تغییر، همچنان تداوم می‌یابند.
"ترکه" نمایشی تند و بی‌امان از قدرت، میراث و زخم‌های ماندگار گذشته است. ریون هیل، با دیالوگ‌های پرتنش، فضایی خفقان‌آور و چالش‌های اخلاقی پیچیده، اثری خلق کرده که به‌سادگی مخاطب را رها نمی‌کند. نمایشنامه با رد پاسخ‌های آسان، مخاطب را وادار می‌کند که درباره روایت‌های تاریخی و نقش فرد در تداوم یا تغییر نظام‌های قدیمی بیندیشد. "ترکه" نه‌تنها کاوشی در اقتدار و اخلاق است، بلکه هشداری است درباره پیامدهای نپذیرفتن حقیقت.